Bakara 260.Ayet

ALLAH VE BİZ ZAMİRİ:

Yüce Rabbimiz birçok Âyette kendisiyle ilgili olarak İnna, Nahnü Biz zamirini kullanmaktadır.
“Biz, Bizi, Bize, Bizim, Bizden” gibi ifadelerin Allah için kullanıldığı her Âyette, Allah’ın sıfatlarının tecellisine yönelik vasıtalı tasarrufların ifade edildiği görülmektedir. Bunu yüzlerce örnekle açıklamak mümkündür. Ancak burada herkesçe bilinen birkaç örnek vermekle yetiniyoruz:

(Kevser: 1)”Şüphesiz Biz sana kevseri verdik.”
(İnşirah: 1) “Biz, senin için, senin göğsünü açmadık mı?”
(Kadr: 1) “Muhakkak ki Biz onu kadir gecesinde indirdik.”

Kur’ân’da Allah için kullanılan zamirlerin şu şablona uyduğu açıkça görülmektedir:

1 – Allah’ın zatına ve ülûhiyetine ait ifadelerde “Ene, İnni/Ben [Birinci Tekil Şahıs] ifadesi kullanılmaktadır.

2 – Yine Allah’ın zatına ve ulûhiyetine ilişkin olmak üzere, bazı Âyetlerde Rabbimiz “Sen, Seni, Sana, Senin” gibi “İkinci Tekil Şahıs” zamirleriyle; diğer bazı Âyetlerde ise “O, O’nu, O’na, O’nun” gibi “Üçüncü Tekil Şahıs” zamirleriyle ifade edilmektedir. İster ikinci tekil şahıs, isterse üçüncü tekil şahıs olsun, her iki gurup zamir de “teklik” ifade eder. Allah’ın zatının ve ulûhiyetinin söz konusu edildiği hiçbir yerde “Siz” veya “Onlar” gibi çoğul ifadeler kullanılmaz.
Fâtiha’da da “Yalnız Sana ibadet ederiz ve yalnız Senden yardım isteriz” şekliyle ifade buyrulmuştur.

3 – Azametinin, güç ve kudretinin vurgulandığı Âyetlerde ise Yüce Allah kendinden “Biz” diye bahsetmektedir.
Bütün dillerde, otorite sahipleri, kendi güç ve kudretlerini anlatırken “Biz” ifadesine başvurmuş, fermanlarında veya söylevlerinde “Biz” ifadesini kullanmışlardır. Bu, Kur’ân inmeden de böyle idi, şimdi de böyle devam edip gitmektedir.

Kısaca, Rabbimizin “Biz” ifadesi, Kendisinin azamet ve “kibriyasını” [büyüklüğünü, ululuğunu] vurgulamak içindir. Meseleye vakıf olan ilim sahipleri Rabbimizin “Biz” ifadelerini “Biz Azimüşşan” olarak ifade etmek suretiyle isabetli bir anlayış ortaya koymuşlardır